Fietsen is voor velen in ons koude kikkerlandje een tweede natuur, maar wat als je pas op volwassen leeftijd de moed verzamelt om op de fiets te stappen? In dit blog neem ik je mee in het hilarische verhaal van mijn beste vriendin, die na jaren op een zonnig eiland te hebben gewoond, haar angst overwon en zichzelf op de fiets wist te hijsen. Bereid je voor op slingeren, levensgevaarlijke manoeuvres en een flinke dosis doorzettingsvermogen!

Een zonnig eiland zonder fietsavonturen.

Mijn oudste vriendin (niet in leeftijd uiteraard) heeft een aantal jaren op een zonnig eiland in de Balearen gewoond. In al die tijd heeft ze geen enkele keer een fiets aangeraakt. En ook voor haar emigratie was de fiets niet bepaald haar favoriete vervoermiddel.

Terug naar Nederland: verliefd op een grachtenpand en fietsen.

De jaren op de Balearen vlogen voorbij, maar ons koude land bleef haar hart sneller doen kloppen. De emigratie terug naar Nederland was een feit. Verliefd op een klein grachtenpand midden in de stad, kon ze de verleiding niet weerstaan. Wonen in het centrum betekende dat fietsen onvermijdelijk werd. Niet alleen ik was enthousiast over haar terugkomst, maar ook meerdere mensen verwelkomden haar hartelijk. Zo kreeg mijn vriendin een fiets. Je kunt je vast voorstellen dat het idee om haar billen op het zadel te plaatsen, haar handen aan het stuur te houden en te gaan trappen, haar de stuipen op het lijf joeg.

Wiebelend van start: de eerste fietspogingen.

Natuurlijk ging ik met haar mee. We staken lopend de drukke weg over om vervolgens op het fietspad te beginnen. Voor de zekerheid deden we eerst een oefening op een rustig stukje. Het ging met horten en stoten, maar fietsen verleer je nu eenmaal niet. Om de oefening compleet te maken, fietsten we dwars door de stad richting mijn huis. Langs het kanaal, zonder railing. Ze durfde niet naast me te fietsen en we mochten ook niet te snel gaan. Het was doodeng voor haar. Om de paar meter hoorde ik haar kreten van “Ohhh en ahhh,” en nog veel meer. Ze lachte echter hardop om zichzelf, genietend van haar eigen leedvermaak. Ondanks de spanning en angst wist ze zonder kleerscheuren bij mijn buurt aan te komen. Tot mijn verbazing zwaaide ze zelfs naar de camera terwijl ze met één hand fietste.

Fietsen door de stad: kreten, leedvermaak en een handzwaai naar de camera.

Afgelopen week kwam mijn vriendin samen met haar zoon naar me toe gefietst. Ook hij moest volgens haar oefenen, want hij moest de week erop op schoolkamp. Een fietstocht van twintig kilometer vond zijn moeder spannend en hij ook! Het leek erop dat hij met dezelfde “ohhhh’s” en “ahhh’s” deze kant op was gekomen, vol van opwinding. “Schrijf er een blog over!” riep ze terwijl ze wild met haar handen zwaaide. Ze imiteerde zichzelf en sprak met een gillende stem haar eigen woorden na: “Ik vind het eng.”

De volgende generatie op de fiets: moeders gillend achter haar zoon aan.

Het gezicht van haar zoon straalde van trots, hij kreeg snel de kunst van het fietsen onder de knie. Waarschijnlijk zal hij binnenkort dezelfde avontuurlijke uitroepen slaken terwijl zijn moeder hem gillend achtervolgt. Maar dat is juist het mooie van leren fietsen. Het brengt niet alleen vreugde en zelfvertrouwen, maar ook een hoop hilariteit en onvergetelijke momenten.

Jong geleerd, oud gefietst: de toekomst op twee wielen.

Zoals het oude gezegde luidt: “Jong geleerd is oud gedaan.” Mijn vriendin heeft haar angst overwonnen en kan nu weer fietsen. Sterker nog, ze vindt het heerlijk: die wind door haar haren en de zon op haar gezicht. Ik ben er zeker van dat na nog een paar seizoenen voorbij te laten gaan, ze zich weer net zo vloeiend op twee wielen zal voortbewegen als vroeger. Haar avontuurlijke reis op de fiets is slechts het begin van een leven vol nieuwe ervaringen en ontdekkingen.

Dus, als jij ook ooit hebt getwijfeld om op de fiets te stappen, ongeacht je leeftijd, onthoud dan het verhaal van mijn vriendin. Laat je niet tegenhouden door angst, maar omarm het avontuur. Wie weet wat voor grappige en opwindende momenten je te wachten staan terwijl je jezelf op twee wielen voortbeweegt door het leven. Het is nooit te laat om te leren fietsen en plezier te hebben op de pedalen.

 

Lees ook mijn blog: De generatiekloof in het verkeer.

 

Volg mij op Instagram. Zo blijf jij ook op de hoogte van mijn nieuwste blogs.

 , , , , , ,