Het ‘onmogelijke’ moment voor moeders
Als moeder zijnde kan het soms lastig zijn om een momentje voor jezelf te vinden, zelfs als je gewoon even naar de wc moet. Je hebt altijd wel een klein kind dat om aandacht vraagt. Dit is een veelvoorkomend probleem waar veel moeders mee te maken hebben. Zelfs als de kinderen ouder worden, kan het nog lastig zijn om ongestoord naar het toilet te gaan. Het lijkt wel alsof moeders nooit de tijd en ruimte krijgen om gewoon even rustig te kunnen poepen.
De uitdagingen van het moederschap: geen tijd om te ontspannen of te poepen.
Mijn man leefde, toen de kinderen nog klein waren, in de veronderstelling dat ik als thuisblijfmoeder de tijd van mijn leven had: alle tijd voor mezelf en doen waar ik zin in had. Een misvatting over mijn carrière als thuisblijfmoeder, want helaas kon ik zijn vaste uitspraak niet als mantra opdreunen. Ik had namelijk ‘niet’ alle tijd en kon ‘niet’ doen waar ik zin in had. Sterker nog: ‘ Ik heb niet eens de tijd om te poepen,’ kreeg hij vaak naar zijn hoofd geslingerd als hij na een dag op kantoor te hebben gezeten ‘moe’ thuiskwam. Dat momentje opgesloten in het kleinste kamertje in huis was mij niet eens gegund. Ook toen de kinderen ouder werden niet, ze waren dan wel niet hulpbehoevend, maar altijd als ik net met mijn broek op mijn knieën mijn rust wilde zoeken in dat kleinste kamertje, werd er met vol stemgeluid om mij geroepen: ‘Mam waar ben je?’ ‘ Ik probeer te poepen, maar blijkbaar kan ik dit niet ongestoord doen!’ werd dan ook mijn vaste antwoord. Ondertussen is mijn jongste bijna twaalf en heeft mijn lichaam zich zo aangepast dat het moet poepen als iedereen de deur uit is en ik ongestoord mijn gang kan gaan.
De komische kant van het ouderschap: gênante wc-momenten en de uitdagingen van openbare toiletten.
Terwijl ik denk aan het probleem van het niet kunnen poepen door de kinderen die steeds aandacht vragen, schiet me een lachwekkende herinnering uit mijn kindertijd te binnen. Mijn buren gingen op vakantie en de buurman was druk bezig met het inladen van de auto. Klaar om naar hun jaarlijkse vakantie in Frankrijk te vertrekken. Maar hij raakte ongeduldig en begon te roepen naar zijn kleuterdochter: “Waar blijft je moeder nou?” Het buurmeisje antwoordde keihard: “Mama zit te poepen!” En ja hoor, we konden het allemaal horen. De buurman bleef vast nog even met zijn hoofd in de kofferbak zitten. Wat ik toen nog niet wist, maar nu wel zeker weet, is dat de buurvrouw dacht: “Kan ik nou nooit eens rustig poepen?” Maar dat zat er voorlopig niet in, zeker niet voor de kampeerders onder ons die weten wat ik bedoel. De gehorige toiletten, de starende blikken op jouw wc-papier dat onder je arm verstopt zit, en dan hebben we het nog niet eens over de geur die gewoon over de deur van het minuscule toilethokje heen dwarrelt. We moeten het allemaal doen, maar om nu in het openbaar te verkondigen dat je op het toilet zit, dat doen we liever niet.
Laten we eerlijk zijn, poepen is iets heel persoonlijks.
Volg mij op Instagram. Zo blijf jij ook op de hoogte van mijn nieuwste blogs.
kamperen, kinderen, lichaam, moederschap, persoonlijke verhalen, privacy, thuisblijfmoeder, vakantie
