Nu wij bezig zijn met alle voorbereidingen voor onze camper roadtrip naar Zweden, met als doel de Poolcirkel te bereiken, denk ik terug aan onze eerste kampeervakantie. Onze jongste zat nog niet eens in de verrekijker (zoals mijn vader zou zeggen) , de oudste was net 7 jaar jong en de middelste een dreumes van 1,5 jaar.

Van verre vakanties naar nieuwe kampeeruitdagingen.

In een ver verleden verbleef ik ooit één nacht in een tent tijdens een korte vakantie naar België. Ik mocht mee met een vriendinnetje. Met mijn ouders ging ik enkele keren op vakantie naar een huisje ergens in een Nederland. Het kale Friese landschap, waar ik toen nog woonde, lieten we voor even achter ons. Een kampeervakantie was iets wat ik bij de buren zag: elk jaar kwam de bungalowtent weer uit het stof om op het veldje achter het huis te worden opgezet en getest voor hun trip naar Frankrijk. De hele buurt leek af te reizen richting het warme zuiden. Mijn man is heel Europa rondgereisd met zijn reislustige ouders, maar ook zijn tentervaring hield wel op met een bijzettentje naast de caravan, waarmee ze elke zomer Europa verkenden. Op die ene keer na dan: hij wilde in zijn jonge jaren voldoen aan zijn illustere plan, fietsen naar Frankrijk en overnachten in een klein tentje en slapen op een flinterdun matje. Frankrijk haalde hij, maar een aantal dagen later stond hij bijna onderkoeld en uitgeput thuis, wel met een onvergetelijke ervaring.

Voorbereidingen en avontuurlijke uitdagingen.

Het kamperen leek mij een prachtig avontuur en weken waren we bezig met voorbereidingen. Hoe stop je alle spullen zo efficiënt mogelijk in de auto en wat moet je eigenlijk allemaal meenemen? Waar slaap je en is de slaapzak wel warm genoeg? Waar slaapt de dreumes en hoe doen we dat met flesjes pap en dit zonder koelkast? Waar kook je op en wat? De auto was afgeladen, want het idee van een dakkoffer kwam niet in ons op; dit kwam het jaar daarna.

Van enthousiasme naar tegenslagen.

Tot in de puntjes zochten we alles uit en waren op alles voorbereid. Een tent leenden we van een bevriend stel. Midden in de nacht vertrokken we naar Denemarken, een ervaring op zich met een jong gezin. Op de heenreis reden we ons volgeladen autootje op de ferry van Puttgarden naar Rodby om daarna richting Møn te reizen om de wonderschone Krijtrotsen aan de kust te bekijken. We kwamen aan op de camping en zochten verlegen een mooie plek, alles was voor mij sowieso nieuw. Mijn man wilde rust en ruimte, dus hij koos een verscholen plek op de camping, onder de bomen, zodat hij niet te veel mensen zou zien. Op mijn commentaar dat het daar wat nat was, wist hij als “ervaren kampeerder” te vertellen dat dit wel meeviel en dat ik geen ervaring had met kamperen; hij wist wel wat hij deed.

Lessen en nieuwe uitdagingen.

We zetten de tent op en richtten ons tijdelijke huisje in. Bij de eerste keer koken ging het al mis. De pan met saus wiebelde van het minuscule pitje en belandde in het gras. De kinderen zagen geen probleem, want die lustten toch geen tortellini mét saus, maar wij aten een karig maaltje kale tortellini. We leerden dat we niet net als thuis bij de pan konden weglopen.  Een wandeling naar de krijtrotsen maakte veel goed. De dag daarna begon het te regenen en dat Denemarken ook nat kan zijn, wisten we. We hadden knutselspulletjes voor de oudste mee en met de gedachte: “Het regent nooit de hele dag,” trokken we ons terug onder het tentdoek.

Van natte kikkerpoelen naar kampeerliefde.

Het duurde en het duurde maar, en na een tijd zei de oudste dat haar bed nat was. Papa dacht nog dat ze door de spanning per ongeluk in haar broek had geplast of misschien haar drinkbeker open had laten staan. Helaas, de geleende tent was niet waterdicht voor die hoeveelheid hemelwater én we stonden op een kikkerpoel. We wisten nu ook waarom daar, op dat rustige plekje, niemand stond. Toen het na 14 uur regenen eindelijk droog werd, verplaatsten we de tent naar een droger plekje. Daar hielden we het nog een nacht vol. Toen de rest van de vakantie de weersverwachting zo ongeveer hetzelfde bleek, hebben we de boel klam en vochtig ingepakt en zijn we vertrokken. Vier dagen later stonden we weer thuis, verregend en platzak, want het kleine winkeltje in de buurt was peperduur.

Een nieuwe start met een fatsoenlijke tent.

Mijn man vroeg zich af of ik het kamperen wel leuk had gevonden. Wonder boven wonder vond ik het heerlijk, “maar,” zei ik: “Wel met een fatsoenlijke tent, waar ik in kan staan en die ons droog houdt.”  Het jaar daarop kochten we een grote stormtent die we jarenlang gebruikten, afgewisseld met rondtrekken in kleine tentjes ondertussen in het gezelschap van drie kinderen. In het Coronajaar 2021 stond de trouwe tent een half jaar in de duinen, ons toevluchtsoord voor weekenden en vakanties. Kamperen blijft voor ons een feest. Daarom gaan we dit jaar gaan op pad met de camper van opa. Voor ons een luxe, maar toch overvalt ons het gevoel van “alles moeten uitzoeken”.

Voorbereidingen voor een nieuwe kampeeruitdaging.

We gaan naar Zweden en willen zoveel mogelijk wildkamperen.  Waar haal je water? Hoe ga je douchen als je de douche van de camper niet wilt gebruiken om water te sparen en omdat wij deze als opslagruimte gebruiken? Hoe besparen we energie, aangezien we geen zonnepanelen hebben? Wat nemen we aan eten mee of kopen we onderweg voor een aantal dagen? Zijn de vragen die ons in de greep houden.

Het uitzoeken en voorbereiden.

Het uitzoeken en Googelen zijn al weken aan de gang. We kijken de ene na de andere vlog op YouTube. De avonturen van @de_avonturenfamilie zijn onze favoriet, zij hebben hun huis in Nederland verkocht en reizen nu zo’n half jaar door Europa met hun camper en drie kinderen. Zij rijden nu de route die wij ook zo ongeveer willen volgen. Door hun leuke en leerzame filmpjes kwamen we op het idee om ook onze reis te gaan filmen en op YouTube te plaatsen, (verwacht geen professionele edits, we doen wel ons best) Ik blog sowieso over onze reis, maar niet hier. Daarvoor verwijs ik jullie naar een andere digitale plek.

Ons avontuur volgen?

Blijf je graag op de hoogte? Abonneer je dan op ons YouTube-kanaal, @de_nomadischefamilie, waar binnenkort het eerste filmpje te zien zal zijn (als het bereik van Internet meewerkt). Volg ons ook op Instagram onder de naam @de_nomadischefamilie en lees ons blog op reismee.nl onder de naam: De Nomadische Familie. Wij staat klaar om onze camperdroom in Zweden te realiseren, en we kijken ernaar uit om al onze ervaringen met jullie te delen.

Ná de vakantie zijn er hier weer columns uit mijn pen te lezen. Voor nu wens ik aan al mijn trouwe fans, een mooie zomer.

Louisa

 , , , , , , , , , , ,